Wij dragen allemaal een beeld in ons mee van onze afgrenzing t.o.v. de buitenwereld. Dit beeld is meestal onbewust en kan met houtjes en een poppetje ruimtelijk zichtbaar gemaakt worden (zie afbeelding). Dit geëxternaliserde beeld laat zien hoe wij in de wereld staan, of we b v. zeer open of eerder gesloten zijn. Op deze wijze kunnen tussenmenselijke dynamieken duidelijk worden en kunnen oude patronen herkenbaar en veranderd worden. De ik-grens kan nu een nieuwe gezonde vorm gegeven worden. Het oude onbewuste „in de wereld zijn beeld“ heeft jarenlang ons leven bepaald, het nieuwe aan de huidige levensomstandigheden aangepaste beeld kan een helende werking tonen.